تدوین برنامه ریزی راهبردی والیبال ساحلی جمهوری اسلامی ایران

هدف از اتجام این پژوهش، برنامه ریزی راهبردی والیبال ساحلی جمهوری اسلامی ایران بود. روش شناسی: روش مورد استفاده در این تحقیق، توصیفی تحلیلی است. برای گرد آوری اطلاعات از بررسی اسناد و مدارک، مطالعه ادبیات پیشینه، نظرسنجی استفاده شد. در بخش نظر سنجی از پرسشنامه های بررسی وضعیت موجود (78.45/.=?) و تحلیل سوات (84.60/.=?) استفاده شد. بدین منظور50 نفر از خبرگان والیبال ساحلی به عنوان نمونه انتخاب و از آنها نظرسنجی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر شاخص های توصیفی، آزمون فریدمن و توزیع دو جمله ای، از ماتریس های ارزیابی درونی و بیرونی، تحلیل سوات و ماتریس کمّی برنامه ریزی راهبردی استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد والیبال ساحلی در وضعیت کنونی از 15 قوت و 21 ضعف برخوردار و با 12 فرصت و 13 تهدید مواجه می باشد. در نقاط قوت والیبال ساحلی کشور گویه تنها ورزش ساحلی در مسابقات المپیک بالاترین میزان اهمیت در بخش ضعف گویه نبود یک سیستم استعداد یابی به عنوان بالاترین نقطه ضعف از دیدگاه پاسخ دهندگان را در این بخش دارا می باشد و در بخش فرصتها گویه وجود خط ساحلی 3000 کیلومتری در کشوربالاترین میزان اهمیت و در بخش تهدید ها گویه انگیزه های مالی بیشتر در رشته های دیگربه عنوان بالاترین مورد که والیبال ساحلی کشور را مورد تهدید قرار می دهد، انتخاب گردید. همچنین فدراسیون والیبال در بخش مسابقات با میانگین(1.85)، منابع مالی با میانگین (1.89)، منابع انسانی با میانگین(2.31) و امکانات و تجهیزات با میانگین(2.49) از وضعیت مطلوبی برخوردار نمی باشد. نتایج: پس از تجزیه و تحلیل نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید و تشکیل ماتریس ارزیابی هر یک از عوامل داخلی و خارجی والیبال ساحلی محرز شدکه فدراسیون والیبال در بخش ساحلی در موقعیت wo قرار داردکه می بایستی از راهبردهای محافظه کارانه استفاده نماید. همچنین وضعیت موجود والیبال ساحلی در سطح ضعیف ارزیابی شده است که باید توسعه یابد. در کل 2 راهبرد so، 3 راهبرد st، 8 راهبرد wo و 2 راهبرد wt جهت تبدیل نقاط ضعف به قدرت و تهدیدها به فرصت‏ها برای توسعه والیبال ساحلی ارائه شده است.